“มันจะมีกะเทยสักกี่คนที่โชคดีได้เจอผู้ชายที่เพอร์เฟกต์”
“ไม่ค่อยเเปลกใจกับเรื่องแบบนี้ เกิดกับกะเทยเป็นสามัญประจำบ้าน”
‘มิกซ์ เฉลิมศรี’ และ ‘ฉลามจัส’ ตกเป็นที่พูดถึงอีกครั้งหลังฉลามจัสถูกกล่าวถึงจาก ‘คนคุยเก่า’ ว่ามีการสื่อสารผิดพลาดเรื่องการใช้จ่ายและการตกลงซื้อขายรถยนต์ ทันทีที่ข่าวยืนยัน จัสก็ออกมาแถลงทันทีว่ามีความยุ่งเหยิงเรื่องเงินจริงแต่ไม่อยากระบุความสัมพันธ์ว่าเป็นกิ๊กเก่าแต่ตัวเขาคุยไปเรื่อยมากกว่า มิกซ์เองก็ออกมาบอกว่าเธอรู้เรื่องอยู่แล้วและเงินแค่นี้สามารถซัพพอร์ตจัสได้หากเขาร้องขอ อย่างไรก็ตาม คอมเมนต์และการแชร์เต็มไปด้วยการแสดงความคิดเห็นในเชิงปลงตกและ ‘สรุป’ รูปแบบความสัมพันธ์ว่าระหว่างกะเทยและผู้ชายมักต้องพบเจอ ‘ชะตา’ ถูกหลอกให้รักเพราะหวังเงินหรือสิ่งตอบแทนอื่น ๆ
มีผู้หญิงข้ามเพศและกะเทย (ตามคำแทนตัวเองของเจ้าของคอมเมนต์) ต่างมาแสดงความเห็นว่า ‘ความรัก’ จากชายแท้แทบจะไม่มีอยู่จริง และตนเองที่อายุเข้าสู่วัยกลางคนก็เริ่มปลงตกเสียแล้ว หลังจากผ่านความสัมพันธ์มาหลายครั้งและมักตกเป็นฝ่ายออกค่าใช้จ่ายในความสัมพันธ์ คอมเมนต์บางส่วนพูดถึงการปลงในแง่ของการทำตัวเองให้สำเร็จ ชดเชยด้วยเงินและทรัพย์สินที่หาได้และใช้สิ่งเหล่านั้นเป็นที่ยึดเหนี่ยวแทน ในเมื่อผู้ชายมาแล้วก็ไป ทางที่คนกลุ่มนี้เลือกจึงเป็นการหาเงินให้ได้มากพอจะดึงดูดรักชั่วคราวได้เท่าที่ใจปราถนา ในขณะที่บางส่วนก็เน้นย้ำว่าไม่เป็นความจริง และหลายคนเคยมีประสบการณ์รักจริงมาแล้วหลายครั้ง
เห็นได้ชัดจากความคิดเห็นเหล่านี้ว่า ‘รักแท้หาไม่ได้ใน LGBT’ ไม่ใช่ประเด็นใหม่แต่เป็นประเด็นที่อยู่คู่สังคมมายาวนานจนต่างคนต่างมีวิธีการรับมือ หากแซฟฟิกมีปัญหาหากันไม่เจอ ผู้หญิงข้ามเพศก็มีปัญหาว่าหาเจอแต่คนไม่จริงใจ เรายังเห็นประเด็นนี้ในซีรีส์ ‘Pose’ (2018 – 2021) ที่ความรักและงานแต่งระหว่างแอนเจิลและลิล ปาปิ (Angle และ Lil Papi) กลายเป็น Couple Goal ของสาว ๆ ในชุมชน แต่กว่าจะมาลงเอยกันได้ก็มีหลายครั้งที่แองเจิลได้ยินเสียงจากคนรอบข้างที่เตือนให้ระวังชายแท้หลอก และเธอเองก็มีหลายครั้งที่ไม่มั่นใจในเจตนาของแฟนหนุ่ม
#เกิดเป็นกะเทยเลยไม่คู่ควรกับรักแท้ – แล้วอคติต่อกะเทยจะเหลือไว้… เหลือไว้… เหลือไว้ทำไม ในปี พ.ศ. 2568
การเหมารวมตายตัวว่าคนข้ามเพศ หรือคนเพศหลากหลายจะไม่ได้เจอรักแท้ อาจมาจากอคติหรือการเหยียดที่ฝังรากลึก (Internalized Homophobia) ที่หลายคนแม้จะเติบโตและโอบรับตัวเองได้แล้ว ก็ยังมีการตั้งคำถามถึงคุณค่าของตัวเอง การควรค่าแก่การถูกรัก หรือวาทกรรมเป็น LGBT ต้องเป็นคนดีคนเก่ง บางคนอดไม่ได้ที่จะคิดว่าความรักระหว่างคนเพศเดียวกันมันผิดบาปเสียจนต้องมีบุญสูงมากพอถึงจะได้เจอ เพราะฉะนั้นเมื่อใครส่อแววจะมีรักก็อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามว่าจริงหรือ รักแท้เกิดขึ้นในหมู่เราได้จริงใช่ไหม
มีการตั้งข้อสงสัยว่าเพราะเหตุใดถึงเป็นเช่นนั้น ทำไมความสัมพันธ์ระหว่างกะเทยและชายแท้จึงต้องเต็มไปด้วยความแคลงใจจากทั้งเจ้าตัวและชุมชนที่หลายครั้งก็ ‘รอซ้ำ’ จริงตามที่เขาว่า – อะไรกันที่ทำให้คนในชุมชนไม่วายจะแซะกันเมื่อเกิดความเหมือนจะรักระหว่างกะเทยและชายแท้ หรือนี่เป็นหนึ่งในกลไกป้องกันตัวที่เราต่างพยายามบอกตัวเองว่า รักแท้หาไปก็ไม่เจอ และเมื่อใครเจ๋อดูเหมือนจะมี ก็อดไม่ได้ที่จะรอดูด้วยทั้งใจที่หวังว่าเขาจะไปด้วยกันรอด แต่ก็ไม่แปลกใจหากเขาจะไปไม่รอดอยู่ดี
ช่วยไม่ได้ที่เราจะต้องมีภาพจำมาบ้าง เพราะแต่ไหนแต่ไรกะเทยก็ไม่เคยได้มีรักแท้จริง ๆ ในสื่อเลยสักครั้ง บทบาทกะเทยที่โด่งดังที่สุดก็เป็นฉากใจสลายฆ่าตัวตายในภาพยนตร์เพลงสุดท้าย (2528) ที่สมหญิง ดาวรายฆ่าตัวตายบนเวทีทิฟฟานี่โชว์ แต่นี่มัน พ.ศ. 2568 แล้ว มีกะเทยรับบทแม่บุญธรรมและครองรักกับสามีในละครโทรทัศน์แล้ว สมรสเท่าเทียมก็ผ่านแล้ว และมีคู่รักมากมายที่พากันไปถึงประตูวิวาห์มาแล้ว คงจะดีมากถ้าเราจะร่วมกันกรวดน้ำคว่ำขันอคติ แล้วยืนยันร่วมกันได้ว่ารักแท้ในหมู่กะเทยมีจริง เราทุกคนสมควรได้รับความรักเฉกเช่นคนทุกอัตลักษณ์ และถ้าใครจะเข้ามาหลอก ก็ขอให้รู้ว่ามันนั่นแหละที่ไม่ดี…. แต่ถ้าเราเต็มใจเปย์ก็เป็นอีกเรื่อง
#กะเทยไม่เคยเจอรักแท้ #เพลงสุดท้าย
Content by Ms. Chapman
Graphic by ChayanitK
#SPECTRUM #พื้นที่ความคิดของทุกสีสัน
“กรุณาแสดงความเห็นอย่างสุภาพและสร้างสรรค์ ทีมงานสงวนสิทธิ์ในการลบหรือดำเนินการตามสมควร กับความเห็นที่สร้างความเกลียดชัง (hate speech) หรือละเมิดสิทธิของบุคคลอื่น”