*บทความนี้เปิดเผยส่วนสำคัญของภาพยนตร์
Sorry, Baby (2025) ที่แสนอบอุ่นและจริงใจเรื่องนี้เขียนบทและกำกับโดย อีวา วิกเตอร์ (Eva Victor, they/she) เล่าเรื่องราวชีวิตของ ‘แอกเนส’ (รับบทโดย อีวา วิกเตอร์) ในเมืองเล็กที่เธอเติบโต เรียนหนังสือ และใช้ชีวิตอยู่คนเดียว โดยมีเพื่อนสนิท ‘ลิดี้’ (รับบทโดย นาโอมิ แอ็กกี) เคียงข้างใกล้ชิดในวันที่เกิดเรื่องร้าย และเคียงข้างอยู่ห่าง ๆ ในวันที่แอกเนสเลือกใช้ชีวิตต่อไปในเมืองเดิม ในขณะที่ลิดี้เดินทางต่อไปใช้ชีวิตในเมืองใหญ่อย่างนิวยอร์ก
ก่อนเข้าโรงภาพยนตร์เราไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร ตัวละครสองคนที่เราเห็นเป็นใคร แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ตัวอย่างภาพยนตร์ใบ้เพียงว่านี่เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนรักสองคน เราไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้แอกเนสและลิดี้ก้าวไปข้างหน้า และย่ำอยู่กับที่
Sorry, Baby เล่าเรื่องเรียบง่ายผ่านตัวละครหลักไม่กี่คน ในโลเคชั่นเมืองเดิม บ้านหลังเดิม อาคารเรียนเดิม และภาพยนตร์เล่าเรื่องไม่ใหม่อย่างการก้าวผ่านความเจ็บปวดหลังเหตุการณ์เลวร้าย ผ่านตัวละครที่การเดินทางข้ามเวลาไม่ใช่เส้นตรง การรับรู้และนับเวลาของแอกเนสเปลี่ยนไปหลังเกิดเหตุการณ์สะเทือนใจ ภาพยนตร์ไม่มีการระบุช่วงเวลาที่แน่ชัด ผู้ชมรับรู้เหตุการณ์ด้วยการวัดเวลาแบบของแอกเนส คือการจำผ่านเหตุการณ์สำคัญอย่าง ปีที่เกิดเรื่องแย่ ปีที่แซนด์วิชอร่อย หรือ ปีที่มีน้อง
“รู้ตัวอีกทีเขาก็เอา.. ไอ้นั่น เข้ามาแล้วก็… นั่นแหละ”
“ฉันเสียใจที่เขาทำ… แบบนั้น”
แอกเนสถูกล่วงละเมิดทางเพศ แต่แอกเนสไม่ได้พูดแบบนั้น ลิดี้ไม่ได้ใช้คำนั้น และภาพยนตร์ไม่ได้บอกเราด้วยภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้ชมรับรู้ว่าแอกเนสเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งเมื่อแสงอาทิตย์ยังสว่างบนท้องฟ้า ผ่านช่วงเวลาพระอาทิตย์ตก ล่วงสู่เวลากลางคืนที่แอกเนสวิ่งออกมาในสภาพที่ไม่ได้ผูกเชือกรองเท้า กลับบ้าน แช่ตัวในอ่างน้ำ และเล่าให้ลิดี้ฟังว่าเธอถูกไอ้นั่นทำแบบนั้น แอกเนสไม่ใช้คำเรียกว่าสิ่งนั้นคืออะไร และลิดี้รักเพื่อนเกินกว่าจะช่วงชิงอำนาจในการนิยามว่าแอกเนสถูกกระทำการใด เราคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งนั้นเรียกว่าอะไร แต่ไม่มีใครใช้คำนั้นจนกระทั่งแอกเนสไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแล้วมีการใช้คำอย่าง “Rape Kit” “ล่วงละเมิด” “ข่มขืน” ที่ออกจากปากที่ไม่ใส่ใจของบุคลากรชายที่เหมือนจะไม่แยแสความละเอียดอ่อน
“ฉันรู้สึกผิดตอนที่ไม่ได้คิดถึงมัน”
ตลอดเวลา 103 นาทีของการพยายามไม่ใช้คำจำกัดความ ‘เรื่องแย่ ๆ’ ภาพยนตร์แสดงให้เห็นตลอดเวลาว่าแอกเนสต่อสู้และรับมือกับเรื่องนี้เสมอ แอกเนสผ่านเหตุการณ์แย่ ๆ และพยายามใช้ชีวิตต่อแม้ว่าภาพความรุนแรงนั้นยังอยู่กับเธอทั้งในกายและในจิต แอกแนสกลัวเมื่อนึกถึง และรู้สึกผิดเมื่อไม่นึกถึง เช่นเดียวกับผู้รอดชีวิตอีกหลายคนที่อยู่ร่วมกับประสบการณ์นี้ที่ต้องต่อสู้ว่าเมื่อไหร่ที่เราจะเป็น ‘ตัวเอง’ ได้อย่างสบายใจ และเมื่อไหร่ที่เราจะเป็น ‘ผู้มีประสบการณ์’ หรือ ‘ผู้รอดชีวิต’
ตลอดเวลา 103 นาทีผู้ชมไม่รู้ว่าเวลาในชีวิตแอกเนสเปลี่ยนแค่ไหน และเราเองก็ไม่แน่ใจว่าแอกเนสรู้ หรือใส่ใจมากมายนัก ชีวิตของแอกเนสคล้ายเดิม และก็ดูเหมือนแอกเนสจะตั้งใจให้เป็นแบบนั้น ความเปลี่ยนแปลงที่เห็นชัดและทำหน้าที่เป็นเครื่องมือข้ามผ่าน ‘เรื่องแย่ ๆ’ คือเจ้าแมวน้อยที่แอกเนสเก็บกลับบ้าน แมวที่ทำให้หน้าที่เป็นตัวบ่งชี้เวลาที่เปลี่ยนไป และยืนยันว่าเรื่องร้ายนั้นเกิดขึ้นจริงและผ่านมาแล้ว
“ฉันมีเด็กอยู่ในท้อง”
“จริงเหรอ เธอกลัวหรือเปล่า”
เสน่ห์ของภาพยนตร์เรื่องนี้คือบทพูดที่เป็นธรรมชาติและตลกอย่างจริงใจ บทสนทนาของลิดี้และแอกแนสเป็นไปอย่างเป็นมนุษย์ ไม่บ่อยนักที่เราเห็นความเป็นห่วงในฐานะปฏิกิริยาตอบโต้เมื่อรู้ว่าเพื่อนตั้งครรภ์ แต่ผู้หญิงที่มีเพื่อนผู้หญิงทุกคนรู้ว่าเราห่วง เรากลัว และเรากังวลว่าเพื่อนรักและสิ่งที่กำลังมีชีวิตน้อย ๆ นั้นกำลังเผชิญกับความเจ็บปวด ความไม่รู้ ความกลัว นอกจากความรักความสวยงามและความหวังที่ผู้คนกล่าวถึงกันเมื่อการตั้งครรภ์เป็นหัวข้อบทสนทนา
เวลาของแอกแนสเดินไปโดยมีแมวเหมียวและลิดี้เป็นหมุดหมาย ลิดี้เรียบจบ ย้ายออกจากบ้าน เข้าสู่เมืองใหญ่ พบรัก ตั้งครรรภ์ และมีลูก ในขณะที่แอกแนสอยู่กับที่ ใช้พละกำลังที่มีในการควบคุมชีวิตตัวเอง สำหรับคนอื่นแอกเนสอาจจะย่ำอยู่กับที่ แต่สำหรับแอกแนส นี่คือการเติบโตเชิงอำนาจ เพราะในเมืองเดิม ๆ นี้ ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม ทุกครั้งที่เข้าห้องทำงานและผ่านถนนเส้นเดิม แอกเนสรู้ดีว่ารับมือได้ดีกว่าครั้งก่อน ๆ
ในเมืองเดิมที่เป็นที่เกิดเหตุ ทั้งเหตุดี เหตุร้าย แอกแนสเรียนรู้ จดจำ และคาดหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องเซอร์ไพรส์ใดอีก
ที่นี่แอกเนสควบคุมได้ ที่นี่แอกเนสจะตั้งตัว และรอเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้หลานตัวน้อยที่แอกเนสรู้ว่าจะเติมโตมาท่ามกลางความรักในโลกที่โหดร้าย
Sorry, Baby ฉายแล้ววันนี้ที่โรงภาพยนตร์
#SorryBaby #A24 #ยิ้มไว้ในวันที่โลกไม่สวย
Content by Kantamas P.
Graphic by Kasidit Taranabhaiboon
#SPECTRUM #พื้นที่ความคิดของทุกสีสัน
“กรุณาแสดงความเห็นอย่างสุภาพและสร้างสรรค์ ทีมงานสงวนสิทธิ์ในการลบหรือดำเนินการตามสมควร กับความเห็นที่สร้างความเกลียดชัง (hate speech) หรือละเมิดสิทธิของบุคคลอื่น”
